خلوتگاه من

بنام اهورا که هرچه دارم از اوست 

 

 

میخوام تورو ببینم 

 

ازت خیلی دلگیرم

 

ای غصه هارو میگیرم

 

تو میخوای بری و نبینی منو 

 

چون عذاب وجدان میگیره تورو

 

ولی یه لحظه نرو

 

به خاطرات گذشته برنگرد

 

من که عمرم تموم شده ولگرد

 

واسه کسی تب کردم که میگفت برام میمیره

 

زندگیم اره خیلی دلگیره

 

ولی واقعا اوون میمیره

 

من دنیامو دادم تا تو خوش باشی

 

بهت گفتم هرکاری میکنم تا تو خوش باشی

 

الان صدای یاور مثله همیشه فریادش با منه 

 

میگه ای نامرد ای داد درد منه

 

دنیارو کولم میگیرم 

 

روزی صد دفعه میمیرم

 

میکنم ستاره هارو 

 

جلوی چشات میگیرم

 

چشات حرمت زمینه

 

یه قشنگ نازنینه

 

تو اگه میخوای نزارم

 

هیچکسی تورو ببینه

 

عشق زوری نیست

 

بااینکه شکستم گفتم خدا نگه دارت

 

وقتی نخواست بمونه اوون که میگفت هست یارت

 

از تو شکستم و ایستادم 

 

من فقط کلی نیست دادم

 

فروغ شعر ها هم از غم دیدار تلخ در عذابه :

 

 

بـه  زمـيـن  مـیـزنی  و  میـشكنـی

عـاقـبـت  شـيـشـه  امـيـدی  را

سـخت  مغروری  و  میـسـازی  سـرد

در دلی  آتــش  جــاويـدی  را 

ديـدمـت  وای  چـه  ديـداری  وای

ايـن  چـه  ديـدار  دلازاری  بـود

بی گـمان  بـُرده ای  از  يـاد آن  عـهـد

كـه  مـرا  بـا  تـو  سـر و كـاری  بـود 

 ديـدمـت  وای  چـه  ديـداری  وای

نـه  نگـاهی ،  نـه  لـب  پـرنـوشـی

نـه  شـرار  نـفس  پـرهـوسـی

نـه  فـشار  بـدن  و آغـوشـی 

ايـن  چـه  عـشـقـی  اسـت  كـه  در دل  دارم

 

مـن  از ايـن عـشق  چـه  حـاصل  دارم ؟

می گـريزی  زمـن و  در طـلبـت

بـاز هـم  كـوشـش  بـاطـل  دارم 

 بـاز لـب های  عـطـش  كـرده ی  مـن

لـب  سـوزان  تـورا  می جـويـد

می تــپـد  قـلبم  و  بـا هـر تـپشی

قـصه ی  عـشق  تـورا  می گـويـد 

 بـخـت  اگـر از تـو جـدايـم  كـرده

می گـشايـم  گـره از بـخت ، چـه بــاك

تـرسـم  ايـن عـشق  سـرانجام  مـرا

بـكشـد  تـا بـه  سـراپـرده  خــاك 

 خـلوت  خـالی  و خـامـوش  مـرا

تـو پـر از خـاطره كردی ، ای مـرد

شعر مـن  شـعله  احساس  مـن  اسـت

تـو مـرا  شـاعـره  كردی ، ای مـرد 

 آتــش  عـشق  بـه  چـشمت  يكدم

جـلوه ای  كرد  و  سـرابـی  گـرديـد

تـا  مـرا  والـه و بی سـامـان  ديـد

نـقـش  افـتـاده  بـر آبی  گـرديـد 

 در دلـم  آرزویـی  بـود  كه  مـُرد

لـب  جـانـبخـش  تـورا  بـوسـيدن

بـوسه  جـان  داد  بـروی  لـب مـن

ديـدمـت ، لـيك  دريـغ  از ديـدن 

سـينه ای ، تـا  كه  بـر آن  سـر بـنهم

دامـنی  تـا  كه بـر آن  ريـزم  اشـك

آه ، ای  آنكـه غـم  عـشـقـت  نـيسـت

می بـرم  بـر تـو و بـر قـلبت  رشـك

بـه  زمـيـن  مـیـزنی  و  میـشكنـی

عـاقـبت  شـيشـه  امـيدی  را

 

 

سـخت  مغروری  و  میـسـازی  سـرد

در دلی  آتـش  جـاويـدی  را 

نظرات شما عزیزان:

:: برچسب‌ها: (دیدار تلخ ),